-
1 commūnis (conm-)
commūnis (conm-) e, adj. with comp. [MV-], common, general, universal, public: omnia inter eos: communīs natos habent, offspring in common, V.: unum et commune periclum Ambobus erit, V.: paries domui communis utrique, O.: alterun nobis cum dis, alterum cum beluis, S.: quid est tam commune quam spiritus vivis?: pernicies adulescentium, T: vitium non proprium senectutis, sed commune valetudinis: utriusque populi finis, S.: Graeciae causa, of Greece as a whole, O.: omnium gentium bellum: ius gentium, N.: vita, the customs of society: communi sensu caret, a sense of propriety, H.: fama, rumor: proverbia, familiar: herbae, the common pasture, H.: loca, public places: loci, commonplaces, passages treating a general topic.—Fig., of manners, accessible, familiar, courteous, condescending, affable: Catone communior: communis infimis, par principibus, N. — In rhet.: exordium, equally appropriate to either side. -
2 commūnicō (conm-)
commūnicō (conm-) āvī, ātus, āre [communis], to divide with, communicate, impart, share: alqd cum proximis: vobiscum praemia laudis: civitatem nostram vobiscum, L.: causam civium cum servis, S.: At sua Tydides mecum communicat acta, O.: cum finitimis civitatibus consilia, to consult, Cs.: cum plebeis magistratibus, L.: ea quae didicerant, cum civibus suis communicare: alqd cum alio, Cs.: de societate inter se multa: quos inter res communicata est: sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium, L.: tibi gloria cum Crasso communicata: nonne prius communicatum oportuit? T: communicandae laudis causā loquor: (res) adversas partiens communicansque leviores: gloriam, Ta.—To share in, take part, partake, participate in: provinciam cum Antonio: qui sibi cum illo rationem communicatam putat, regards that man's cause as his own.— To join, unite, add, connect: pecunias ex suis bonis cum dotibus, Cs.: id cum meā laude. -
3 communico
commūnĭco ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a. ( dep. access. form, communicati sint = communicaverint, Liv. 4, 24, 2) [communis].I.To divide something with one, whether in giving or receiving.A.In giving, to divide a thing with one, to communicate, impart, to share; esp. freq. of imparting in discourse (very freq. in all periods); constr. usu. aliquid cum aliquo; also inter aliquos, alicui, aliquem aliquā re. cum aliquo de aliquā re and absol.(α).With aliquid cum aliquo:(β).ut si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,
Cic. Lael. 19, 70; id. Verr. 2, 5, 47, § 125; id. Div. in Caecil. 11, 33: auxilium [p. 384] sibi te putat adjunxisse, qui cum altero rem communicat, id. Rosc. Am. 40, 116:suam causam cum Chrysogono,
id. ib. 48, 140:cum iis praemium communicat, hortaturque ut, etc.,
Caes. B. G. 7, 37:civitatem nostram vobiscum,
Liv. 23, 5, 9:causam civium cum servis fugitivis,
Sall. C. 56, 5:at sua Tydides mecum communicat acta (i. e. me socium sumit actorum),
Ov. M. 13, 239:consilia cum finitimis civitatibus,
to make common cause, to take common counsel, commune, consult, Caes. B. G. 6, 2:cum plebeiis magistratibus,
Liv. 6, 11, 7; 28, 28, 5; Suet. Calig. 56:curam doloris cum aliquo,
Cic. Fam. 5, 16, 5.—Of discourse:homo, quocum omnia, quae me curā aliquā adficiunt, una communicem,
Cic. Att. 1, 18, 1:ea quae didicerant, cum civibus suis communicare non poterant,
id. N. D. 1, 4, 8; id. de Or. 1, 15, 66; id. Rosc. Am. 40, 116; Caes. B. G. 6, 20 al.; so cum aliquo de aliquā re:Pompeius, qui mecum... de te communicare solet,
Cic. Fam. 1, 7, 3:is mecum de tuā mansione communicat,
id. ib. 4, 4, 5:cum compluribus de ratione belli,
Suet. Tib. 18. —Aliquid inter aliquos:(γ).cum de societate inter se multa communicarent,
Cic. Quint. 4, 15:socii putandi sunt, quos inter res communicata est,
id. Verr. 2, 3, 20, § 50:ut quibus de rebus vellemus, tu tuis, ego meis, inter nos communicaremus,
id. Fam. 15, 4, 2; 11, 27, 2:communicato inter se consilio,
Liv. 8, 25, 9 (cf. a); Suet. Dom. 7.—Alicui aliquid, or de aliquā re (in Cic. only when the other party sharing is expressed by cum and abl.; cf.* (δ).Krebs, Antibarb. p. 250): quibus communicare de maximis rebus Pompeius consuerat,
Caes. B. C. 3, 18 (Dinter, ex conj., quibuscum):hisque omnium domus patent victusque communicatur,
id. B. G. 6, 23 fin.;so with redditur,
id. ib. 6, 13:sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse,
Liv. 22, 27, 8 Weissenb. ad loc.:id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum,
Cic. Brut. 73, 254; cf. id. Div. in Caecil. 4, 14 Halm ad loc.; id. Verr. 2, 5, 2, § 5; id. Rosc. Am. 49, 142; Mamert. Pan. Max. 10; Cic. Pis. 39, 94 Ascon.—Aliquem aliquā re:(ε).communicabo semper te mensā meā,
Plaut. Mil. 1, 1, 50.—Absol.: nonne prius communicatum oportuit? * Ter. And. 1, 5, 4; Cic. Sull. 3, 9:2.et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores,
id. Lael. 6, 22; Quint. 9, 2, 22:ut ad se veniat rationesque belli gerendi communicet,
Caes. B. G. 7, 63:consilia communicant,
id. B. C. 2, 4 fin.; cf. Sall. C. 18, 5; Suet. Aug. 75 fin.; Plin. 11, 30, 36, § 108; Quint. 9, 2, 22.—Transf. of things: aliquid cum aliquā re, to join to an equal part, to unite:3.viri, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis cum dotibus communicant,
Caes. B. G. 6, 19:privabo potius illum debito testimonio, quam id cum meā laude communicem,
Cic. Ac. 2, 1, 3; id. Fam. 12, 2, 1.—In late Lat.: cum aliquo or alicui, to have intercourse with an inferior:B.ne cum peregrinis communicarent,
Just. 36, 2, 15:malis,
with evil-disposed persons, Aug. Ep. 162:ne communices homini indocto,
Vulg. Ecclus. 8, 5.—Also alicui rei, to take part in, Vulg. 1 Tim. 5, 22.—In receiving, to share something with one, to lake or receive a part, to partake, participate in (also class.).(α).Aliquid cum aliquo:(β).ut me juves Conmunicesque hanc mecum meam provinciam,
Plaut. Trin. 1, 2, 153; cf.:provinciam cum Antonio,
Cic. Pis. 2, 5:inimicitias mecum,
id. Fam. 15, 21, 2:qui sibi cum illo rationem communicatam putat,
believes that he has all things in common with him, id. Rosc. Am. 49, 142; cf. id. ib. 48, 140; id. Div. in Caecil. 4, 14; cf. id. Verr. 2, 5, 2. § 5 Zumpt; Liv. 22, 27, 8:haud dubitavit (Thalestris) fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse,
Curt. 6, 5, 30 Vogel ad loc.—Absol.:(γ).primo labores et discrimina, mox et gloriam communicabat,
Tac. Agr. 8.—Alicui (late Lat.):II.altari Christi,
to receive the sacrament, Aug. Ep. 162; id. contra Cresc. 3, 36.—In Tertull., acc. to communis, II., to make common, i. e. low, base, to contaminate, defile, Tert. Spect. 17; id. Patient. 8. -
4 conmunico
commūnĭco ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a. ( dep. access. form, communicati sint = communicaverint, Liv. 4, 24, 2) [communis].I.To divide something with one, whether in giving or receiving.A.In giving, to divide a thing with one, to communicate, impart, to share; esp. freq. of imparting in discourse (very freq. in all periods); constr. usu. aliquid cum aliquo; also inter aliquos, alicui, aliquem aliquā re. cum aliquo de aliquā re and absol.(α).With aliquid cum aliquo:(β).ut si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,
Cic. Lael. 19, 70; id. Verr. 2, 5, 47, § 125; id. Div. in Caecil. 11, 33: auxilium [p. 384] sibi te putat adjunxisse, qui cum altero rem communicat, id. Rosc. Am. 40, 116:suam causam cum Chrysogono,
id. ib. 48, 140:cum iis praemium communicat, hortaturque ut, etc.,
Caes. B. G. 7, 37:civitatem nostram vobiscum,
Liv. 23, 5, 9:causam civium cum servis fugitivis,
Sall. C. 56, 5:at sua Tydides mecum communicat acta (i. e. me socium sumit actorum),
Ov. M. 13, 239:consilia cum finitimis civitatibus,
to make common cause, to take common counsel, commune, consult, Caes. B. G. 6, 2:cum plebeiis magistratibus,
Liv. 6, 11, 7; 28, 28, 5; Suet. Calig. 56:curam doloris cum aliquo,
Cic. Fam. 5, 16, 5.—Of discourse:homo, quocum omnia, quae me curā aliquā adficiunt, una communicem,
Cic. Att. 1, 18, 1:ea quae didicerant, cum civibus suis communicare non poterant,
id. N. D. 1, 4, 8; id. de Or. 1, 15, 66; id. Rosc. Am. 40, 116; Caes. B. G. 6, 20 al.; so cum aliquo de aliquā re:Pompeius, qui mecum... de te communicare solet,
Cic. Fam. 1, 7, 3:is mecum de tuā mansione communicat,
id. ib. 4, 4, 5:cum compluribus de ratione belli,
Suet. Tib. 18. —Aliquid inter aliquos:(γ).cum de societate inter se multa communicarent,
Cic. Quint. 4, 15:socii putandi sunt, quos inter res communicata est,
id. Verr. 2, 3, 20, § 50:ut quibus de rebus vellemus, tu tuis, ego meis, inter nos communicaremus,
id. Fam. 15, 4, 2; 11, 27, 2:communicato inter se consilio,
Liv. 8, 25, 9 (cf. a); Suet. Dom. 7.—Alicui aliquid, or de aliquā re (in Cic. only when the other party sharing is expressed by cum and abl.; cf.* (δ).Krebs, Antibarb. p. 250): quibus communicare de maximis rebus Pompeius consuerat,
Caes. B. C. 3, 18 (Dinter, ex conj., quibuscum):hisque omnium domus patent victusque communicatur,
id. B. G. 6, 23 fin.;so with redditur,
id. ib. 6, 13:sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse,
Liv. 22, 27, 8 Weissenb. ad loc.:id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum,
Cic. Brut. 73, 254; cf. id. Div. in Caecil. 4, 14 Halm ad loc.; id. Verr. 2, 5, 2, § 5; id. Rosc. Am. 49, 142; Mamert. Pan. Max. 10; Cic. Pis. 39, 94 Ascon.—Aliquem aliquā re:(ε).communicabo semper te mensā meā,
Plaut. Mil. 1, 1, 50.—Absol.: nonne prius communicatum oportuit? * Ter. And. 1, 5, 4; Cic. Sull. 3, 9:2.et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores,
id. Lael. 6, 22; Quint. 9, 2, 22:ut ad se veniat rationesque belli gerendi communicet,
Caes. B. G. 7, 63:consilia communicant,
id. B. C. 2, 4 fin.; cf. Sall. C. 18, 5; Suet. Aug. 75 fin.; Plin. 11, 30, 36, § 108; Quint. 9, 2, 22.—Transf. of things: aliquid cum aliquā re, to join to an equal part, to unite:3.viri, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis cum dotibus communicant,
Caes. B. G. 6, 19:privabo potius illum debito testimonio, quam id cum meā laude communicem,
Cic. Ac. 2, 1, 3; id. Fam. 12, 2, 1.—In late Lat.: cum aliquo or alicui, to have intercourse with an inferior:B.ne cum peregrinis communicarent,
Just. 36, 2, 15:malis,
with evil-disposed persons, Aug. Ep. 162:ne communices homini indocto,
Vulg. Ecclus. 8, 5.—Also alicui rei, to take part in, Vulg. 1 Tim. 5, 22.—In receiving, to share something with one, to lake or receive a part, to partake, participate in (also class.).(α).Aliquid cum aliquo:(β).ut me juves Conmunicesque hanc mecum meam provinciam,
Plaut. Trin. 1, 2, 153; cf.:provinciam cum Antonio,
Cic. Pis. 2, 5:inimicitias mecum,
id. Fam. 15, 21, 2:qui sibi cum illo rationem communicatam putat,
believes that he has all things in common with him, id. Rosc. Am. 49, 142; cf. id. ib. 48, 140; id. Div. in Caecil. 4, 14; cf. id. Verr. 2, 5, 2. § 5 Zumpt; Liv. 22, 27, 8:haud dubitavit (Thalestris) fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse,
Curt. 6, 5, 30 Vogel ad loc.—Absol.:(γ).primo labores et discrimina, mox et gloriam communicabat,
Tac. Agr. 8.—Alicui (late Lat.):II.altari Christi,
to receive the sacrament, Aug. Ep. 162; id. contra Cresc. 3, 36.—In Tertull., acc. to communis, II., to make common, i. e. low, base, to contaminate, defile, Tert. Spect. 17; id. Patient. 8.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский